Despois da nosa tentativa errada para subir en teleférico ata a estación superior, por culpa das condicións meteorolóxicas e dado que tiñamos reservado o permiso gratuíto para acceder ao pico naquel día, informáronnos de que podiamos dispoñer de ata 2 días consecutivos para trocar o billete e poder utilizar o noso permiso de acceso ao sendeiro que ascende ao cume.

Neste segundo día puxemos as nosas esperanzas para que as condicións meteorolóxicas permitísennos chegar á estación superior do teleférico situada en La Rambleta a 3.555m de altitude sobre o nivel do mar e dende alí subir a pé polo carreiro de acceso limitado “Telesforo Bravo” ata o Pico do Teide situado a 3.715m segundo a medición oficial do Instituto Xeográfico Nacional.

Segundo aproximabámonos pola estrada ao Teide máis claro quedábanos que esta vez era a boa, o cume víase perfectamente despexado e non había nubes ameazantes. Aparcamos con comodidade dado que anticipámonos á hora de apertura do despacho de billetes e sen ningún problema trocáronnos os billetes do día anterior. A espera para acceder á cabina do teleférico foi un momento de inquietude, preocupábanos a temperatura no cume e o chamado “mal de altura” pola falta de adaptación do noso corpo á hipoxia (falta de osixeno), sabiamos que debiamos subir sen présas e que deberiamos evitar a deshidratación pero non sabiamos como nos podería afectar respecto á nosa condición individual.

Sendeiro Telesforo Bravo: Pico do Teide

O ascenso en teleférico foi rápido, emocionante e divertido especialmente cada vez que a cabina superaba cada un dos alicerces que soportan o cableado. Finalmente estabamos arriba, o día estaba claro e a temperatura era agradable dentro do que se pode esperar en alta montaña no mes de febreiro. A poucos metros da estación está o punto de control do sendeiro Telesforo Bravo, tras amosar os nosos permisos comezamos o ascenso polo camiño empedrado claramente delimitado. Por diante pouco máis de 600m e 160m de desnivel que se percorren en gran parte en zigzag e que nós realizamos con calma, engadindo pequenas pausas cada pouco para beber e sacar algunha foto.

Finalmente bordeamos o cráter, nun primeiro momento non fomos conscientes diso a pesar das leves fumarolas ou o cheiro a xofre, dado que ao estar en pendente e ter os bordos pouco definidos polo desbordamento da lava non ten a estrutura típica de volcán que cada un de nós garda na súa imaxinación pero efectivamente estabamos a bordear o cráter e a poucos metros atopamos o vértice xeodésico cravado na rocha que marca o punto máis alto, en poucos minutos no cume xa eramos 10 persoas e… estaban a celebrarse 2 aniversarios!

Tras os minutos de contemplación da paisaxe dende o punto máis alto da illa e de sacar as fotos propias de quen conquista unha cima tan elevada, tocaba baixar mentres asimilabamos a gratificante experiencia. Nesta parte do percorrido é cando che resulta máis impactante o Parque Nacional do Teide, dende as alturas podes identificar o Parador de Turismo, os Roques de García (que visitaramos o día anterior) e a Chaira de Ucanca.

Miradoiro de Pico Viejo

De volta en La Rambleta, decidimos achegarnos ata o Miradoiro de Pico Viejo seguindo o sendeiro que é de acceso libre, un roteiro volcánico no que se atravesan antigos ríos de lava e algunhas fumarolas, segundo imos avanzando cara ao miradoiro comézase a ver o cráter de Pico Viejo cunha perfecta e enorme boca de 800m de diámetro que cumpre as nosas expectativas respecto a o que esperas atoparte cando pensas nun volcán.

Xa no miradoiro e en días claros pódese chegar a ver a costa sur de Tenerife e as illas Gran Canaria e La Gomera, tal e como indica un panel informativo aínda que nós tivemos que botarlle un pouco de imaxinación para distinguilas. Dende o propio miradoiro, a beleza de Pico Viejo convídache a seguir o sendeiro para achegarte ao mesmo pero iso xa son palabras maiores, sabiamos que a andaina é longa e ademais existe un límite de tempo para volver no teleférico.

A volta dende o miradoiro realízase polo mesmo sendeiro que acabamos de percorrer, é un roteiro lineal, o percorrido está claramente delimitado, non é complicado e non se fai longo en exceso a pesar da altura e o terreo irregular. Novamente en La Rambleta, a afluencia de xente era significativa e fíxose unha pequena cola para poder utilizar o teleférico de volta á estación base onde se pode gozar dunha pequena área de descanso ademais de ofrecer servizo de bar e restaurante.

Completaramos a nosa visita ao Pico do Teide, o motivo principal da nosa viaxe a Tenerife. As condicións meteorolóxicas adversas que nos impediran o acceso o día anterior, transformáronse nun día en grao sumo agradable, especialmente a temperatura. Quedamos moi contentos pola experiencia e sen dúbida recomendámola para o público en xeral.